اثر پرایمینگ بذر و محلول پاشی روی بر عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم گندم پاییزه

به منظور بررسی اثر پرایمینگ بذر و محلول پاشی روی بر عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم گندم، آزمایشی به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا در سال زراعی 88-87 انجام شد. از دو رقم گندم ( توس و الوند)، سه تیمار پرایم شامل شاهد (بدون پرایم) پرایم با آب و پرایم با سولفات روی با غلظت 3/0 درصد و چهار تیمار محلول پاشی سولفات روی با غلظت 5/1 در هزار شامل شاهد ( بدون محلول پاشی )، محلول پاشی در مرحله پنجه زنی، مرحله آبستنی و هر دو مرحله پنجه زنی و آبستنی استفاده شد. نتایج نشان داد بین ارقام تفاوت معنی داری در خصوص صفاتی مانند ماده خشک کل، عملکرد دانه، وزن هزار دانه، تعداد سنبلچه در هر سنبله و تعداد دانه در هر سنبله وجود داشته و رقم الوند نسبت به رقم توس بیشترین میانگین صفات را به خود اختصاص داد. محلول پاشی در مرحله پنجه زنی و هر دو مرحله پنجه زنی+ آبستنی نسبت به تیمار شاهد (بدون محلول پاشی) عملکرد دانه را به ترتیب 7/9 و 13 درصد و عملکرد ماده خشک کل را 1/10 و 7/14 درصد افزایش داد. پرایم با آب و پرایم با سولفات روی 3/0 درصد نسبت به تیمار شاهد (بدون پرایم) عملکرد دانه را به ترتیب 9/6 و 2/2 درصد و عملکرد ماده خشک کل را 9 و 3/3 درصد افزایش داد. بیشترین عملکرد دانه با محلول پاشی سولفات روی در مراحل پنجه زنی و آبستنی و پرایم با آب بدست آمد.